دشت مغان
دشت مغان واقع در استان اردبیل یکی از شهر های پر جاذبه در ایران است. این شهر سالیانه میزبان مسافران زیادی از سراسر ایران است. وجود جاذبه های گردشگری بسیار، دشت مغان و مراتع سر سبز و طبیعتی خاص و شگفت انگیز از دلایل محبوبیت این منطقه به شمار می رود. اگر در مورد دشت مغان و مناطق دیدنی آن اطلاعاتی دقیق و کافی برای سفر کردن می خواهید با لوکس ویلا همراه ما باشید.
ویژگی های شگفت انگیز دشت مغان
دشت مغان دارای وسعت زیادی است که از هر طرف به یک شهر و ناحیه متصل می شود. این دشت از قسمت غربی به ارس باران، از سمت شمال به جمهوری آذربایجان و از سمت جنوب به شهرستان مشکین دشت محدود می شود. هر کدام از این مناطق نامبرده شده دارای آب و هوایی متنوع و متفاوت است که هر کدام را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم.
برای راحتی در توضیحات دقیق، دشت مغان را به سه بخش جلگه ای، کوهپایه ای و کوهستانی تقسیم می کنیم.
جاذبه های جذاب دشت مغان
دشت همیشه سر سبز مغان در چهار فصل سال میزبان خوبی برای گردشگران می باشد. شما عزیزان می توانید با قدم زدن در دشتی پهناور و سر سبز با آب و هوایی کم نظیر سفری فراموش نشدنی به اردبیل داشته باشید. اگر علاقه به عکاسی و انداختن عکس های هنری و حرفه ای دارید، دوربین خود را فراموش نکنید.
جاذبه های دینی و آثار تاریخی بی شماری در این خطه وجود دارد. تپه نادر اصلان دوز، قله اولتان، زیستگاه خروسلوی مغان، زیستگاه حسن دره سی، گورستان اصلا دوز، دریاچه سد شهرک مغان، پل قدیمی خمارلو، برج قارلوجا، تپه خرمن، سواحل رود ارس و جنگل های مغان از جاذبه های جذاب و دیدنی دشت مغان محسوب می شود.
همان طور که در بخش های قبلی مقاله به آن اشاره کردیم، نسبت به آب و هوا و موقعیت قرار گیری این دشت در نزدیکی کوه، موجب شده تا کشاورزی و دامپروری بسیار رونق بگیرد. شغل و حرفه اصلی مردم محلی نیز همین دو مورد هستند. از آن جایی که حبوبات، غلات و علوفه به وفور در این منطقه کشت می شوند، به آن انبار غله آذربایجان نیز می گویند.
جالب است بدانید تعدادی تالاب در بخش های مختلف این دشت قرار دارند که محل و زیستگاه برخی از پرندگان مانند: پلیکان خاکستری، اردک تاجدار، قوی کوچک، قوی کنگ، مرکوس سفید، اردک چشم طلایی و ... است. تماشای این پرنده ها که بیشتر در فصل بهار بر روی تالاب ها به طور آزادانه پرواز می کنند، جلوه و زیبایی دشت مغان را دو برابر خواهد کرد.
ساکنین دشت مغان
درباره ی دشت مغان آن چه باید گفته شود این است که طول آن بیش از شصت کیلومتر و پهنایش را سی و دو کیلومتر تخمین می زنند. ترک‌ها این دشت را مین دون لوک (هزار سوراخ دود) و ایرانیها موغان یا موکان می‌نامند، زیرا در این دشت اقوام و نژادهای مختلفی آریایی زندگی می‌کردند. در زمان های قبل به مخالفت با ایشان برخاسته و از این جهت آن‌ها را به این منطقه تبعید کرده بودند که نه در شهرها و نه در دهات اجازه اقامت داشتند، بلکه فقط می‌بایست در کلبه زندگی کنند.
این افراد را سومک رعیتی می‌نامند، زیرا بخشی از آن‌ها به عنوان برده‌های فلک زده باید اسیر شاه باشند و گروه دیگر چون امکانات بسیار محدودی برای معیشت در اختیارشان گذاشته شده در فقر و بدبختی زندگی می‌کنند. اهالی دشت مغان از طریق گله داری زندگی را می‌گذرانند. تابستان راهی دامنه کوه‌های سبلان که چراگاه و آب و هوای خنک دارد می‌شوند و در زمستان بساط زندگی را بر پهنه دشت باز می‌کنند.
